Nee, niet meer naar Australië! #1

Lieve allemaal,

Ik ga op reis! Dit is vast niet de eerste keer dat jullie dit horen. Dat kan haast niet, zo vaak en lang al heb ik jullie vermoeid met de vragen en verhalen rondom mijn reis. 

"Ja, ik wil en zal naar Azië. Nee, Australië gaat niet meer door. Ja, dat is inderdaad een heel nieuw plan. Eerder wilde ik daarheen om mijn Cambridge-diploma te halen maar ik heb toch besloten dat ik geen vijf maanden van mijn tussenjaar op school wil zitten. Ja haha klopt, in Malaga had ik inderdaad maar 4 uur les per dag maar geloof me, dat was veel. Precies, de surfdudes in Byron Bay lopen niet weg. Sanne was ik inderdaad mee in Spanje, nu gaat mijn avontuur alleen verder.  Wat ik nu wil doen? Ik weet het nog niet, in ieder geval heb ik iets vets gezien in Thailand. Wat die reis dan precies inhoudt?" Tja... dat wist ik natuurlijk al niet meer. 

Dit is een gesprek dat ik waarschijnlijk met elk van jullie lezers (=veel) gevoerd heb. Die vragen zijn vrij confronterend, weet je dat? Als je echt nog niet weet wat je wilt en je ook nog eens zo ongeveer alles op de wereld zou kunnen doen, wordt de keuze en dus het antwoord op deze vragen er namelijk niet bepaald makkelijker op. 

Eerst was het plan dus inderdaad Australië. Afgelopen juni wilde ik dit al vastleggen en boeken maar mama vond dat ik eerst Spanje maar eens moest beleven. Ik was woest. "Jij hebt geen vertrouwen in mij en ziet alleen maar beren op de weg. Bedankt voor de negativiteit." Dit was dus totaal onterecht. Mama had, zoals vaker dan ik wil toegeven, weer eens gelijk. Want na langer na te denken wilde ik inderdaad van plan wisselen en was ik verdomd blij dat ik nog niks had vastgelegd. Ik wilde in ieder geval zoveel mogelijk zien en continu op pad zijn. Nergens wilde ik lang stilzitten. Gelukkig kennen mijn ouders me een beetje en vond pap dat ik ergens een langere periode moest zijn. Met dit in mijn achterhoofd ben ik gaan puzzelen.

Deze puzzel is nu, 6 dagen voordat het grote avontuur begint, compleet. Het is zowaar allemaal vastgelegd. Nou ja, delen van de reis. Als "backpacker" - die ik overigens ook echt geworden ben na besloten te hebben toch niet met mijn koffer van 121 Liter te gaan slepen nadat het meisje in de Bever mij vertelde dat ik dan nog erger zou zijn dan Bionda van Zoop - moet ik mijn Hollandse plan-karakter toch loslaten. Daarom heb ik 9 dagen op Bali ongepland gelaten en is (bijna) heel de Vietnam-trip nog om te gooien. 

Nou goed. Die ene gave reis in Thailand heb ik dus geboekt en deze begint 3 februari. Daar ben ik dan een maand met een groep van een stuk of 20 man die voornamelijk uit Engelse meisjes bestaat. We hebben al een maandje een chat via Facebook messenger waar continu in geluld wordt. In eerste instantie leken ze vrij down to earth. Toen een van de meisjes echter zei dat we niet raar moesten opkijken op de eerste paar dagen van de reis omdat "my lip fillers, face botox and fake boobs tend to be swollen when I've been in the plane for too long", schrok ik toch een beetje. Ik ben benieuwd wat me te wachten staat! 

De reis eindigt op 2 maart op Koh Tao, een vrij populair eiland in de Golf van Thailand in het zuiden van Thailand (ja, dit heb ik inderdaad net opgezocht). Vanaf hier moet ik terug naar Bangkok reizen via boot, bus en trein. Ik moet dan 6 à 8 uur in mijn eentje reizen. Hier zag ik als enige van de reis tegen op: ik zou na deze reis om 23.00u aankomen in mijn hotel in de hoofdstad naast het vliegveld en slechts 4 uurtjes kunnen rusten in mijn luxe kingsize bed kamer van 21$ per nacht voordat ik mijn vlucht naar Bali moest halen. Gelukkig heb ik via de chat twee maatjes gevonden die deze reis ook gaan maken, fijn! Ja mam, social media heeft ook zo z'n voordelen. 

Op DPS Bali word ik opgewacht door een taxi-chauffeur die mij naar het begin van de volgende reis brengt: 3 weken Bali verkennen. De eerste week staat in het teken van de Balinese cultuur. Op het programma staan onder andere Balinese taallessen, een dansvoorstelling, Batik schilderen, floweroffering en een spirituele tour. Hierna is er een week waarin ik een steentje bij ga dragen aan de maatschappij. Hoe weet ik nog niet, dat wordt daar door de Balinese partnerorganisatie Green Lion bepaald. Hierna worden we beloond met een avonturenweek met als hoogtepunten raften en zonsopgang bekijken na een nachtelijke hike. In tegenstelling tot de vorige reis, heb ik tot nu toe maar 1 reismaatje: Emily. 

Na deze tour neem ik afscheid van mijn vriendin en ga ik op eigen houtje via een andere Nederlandse organisatie naar een vrijwilligershuis (als ik daar niet al verblijf in de eerste drie weken:  toevallig werken Xtreme Gap en deze organisatie, Activity International, met dezelfde organisatie op Bali). In dit huis verblijf ik een paar weken, zoals me aangeraden was door pap. Ja ja, ik luister soms wel. Ik ga hier Engelse les geven aan kinderen op de Primary School, waar alleen maar vrijwilligers werken. Deze kinderen kunnen gratis naar een andere, ''normale'' school alleen zijn de kosten voor de schoolboeken en de uniforms vaak zo hoog, dat de ouders er toch voor moeten kiezen hun kinderen thuis te houden. Ik hou van kinderen en vind het geweldig dat ik dit ga doen. 

Na dit avontuur, we zijn dan inmiddels in half april beland, ga ik nog een ruime week genieten van het eiland voordat ik doorreis naar Hanoi waar mijn maatje uit Nederland ook heen komt. Sheel en ik gaan dit land ontdekken door van Noord naar Zuid te hoppen. We weten ongeveer de route die we willen afleggen maar hebben alleen nog maar het eerste hostel geboekt. Eigenlijk boek ik het liefst alles nu al. Ik kan er behoorlijk slecht tegen om niet precies te weten waar ik aan toe ben en wat er op het programma staat, mijn ouders zullen dit heel graag bevestigen. Van jongs af aan heb ik al de drang om alles precies te weten. Bijvoorbeeld wat we zouden eten die avond, wat we gingen doen en hoe laat tot op de seconde papa, die in de file stond, thuis zou komen. Het is heel goed voor me om dit los te laten en ik zie ook zeker de lol hiervan in. Succes Sheel, met mij.

En succes lieve lezers, om mijn verhalen door te komen. Ik hoop dat ik jullie op deze manier allemaal tegelijk op de hoogte kan houden en dat ik jullie vermaak met alles wat ik mee zal maken.

Ik hoor het heel graag als jullie goeie tips hebben voor op reis of op deze blog en vind het heeeel leuk om af en toe wat van jullie terug te horen. 

Dikke kus,

Alb