Voorbereidingen #2

Hoi!

Iedereen bereidt reizen anders voor. Je hebt van die mensen die hun tas de nacht vóór vertrek volproppen. Die met 1 rugzak 3 dagen mee gaan op Parijs-reis. Die met een zwembroekie, een paar slippers en een boek tevreden zijn. Fascinerend vind ik dat. Ik ben dus absoluut niet zo. 

Allereerst neem ik neem genoeg mee voor een heel weeshuis. Dat houdt dus in dat minstens 1/6e van mijn koffer-volume de koffer nooit verlaat. Dat ene shirtje dat ik al in geen jaren aangeraakt had, zal ik nu toch écht leuk kunnen combineren met mijn spijkerrokje. En de schoenen die lopen alsof er een vrachtwagen over de zool heen gereden is, zullen nu toch echt de uitverkorenen zijn waar ik stadjes op ga verkennen. 

Daarnaast ben ik niet zo van het last-minute inpakken. Tenminste, niet als het om grotere reizen draait. Mijn tas voor school pakte ik altijd om 8.07u nog in; we moesten dagelijks om 8.07u bij onze fiets-verzamel plek staan, die vanaf mij 2 minuten fietsen was. Voor een weekendje of een korte periode weg grijp ik, tot verdriet van mama en papa, de avond van tevoren nog maar wat bij elkaar. Dit duurt dan uiteraard altijd wel langer dan gepland, wat dan weer ten koste gaat van mij nachtrust. Nou heb ik die gelukkig voldoende, maar dat even ter zijde. 

Bij de grotere reizen doe ik dit dus anders. Zelfs bijna radicaal, zou je kunnen zeggen. Voor vetrek naar Malaga lagen mijn koffers al minstens 2 weken gepakt klaar. Gelukkig was Sanne hierin hetzelfde waardoor ik niet het gevoel had dat ik hierin een uitzondering was. Mijn backpack-reis vergt nog meer voorbereidingen. Althans, dat denk ik. Ik ben al 6 weken druk bezig met niks. Uhhh, ik bedoel natuurlijk met het verzamelen van mijn bagage. Hieraan vooraf gaand zijn minstens 15 blogs gelezen, die allemaal dezelfde inpak-tips gaven. Hiermee maakte ik dan vervolgens mijn eigen lijstje, Nien is vast trots, dat ik keurig afwerkte. Waar een normaal mens dat in een weekendje doet, hou ik me dus al weken bezig met het op orde krijgen van alle bagage en het afwerken van mijn checklist. 

Het was veel, dat wist ik ook wel. Maar ik kon het uiteindelijk wel meesjouwen want mijn Eastpack Traverz L was groot genoeg. Op de vraag of ik zeker wist of het ideaal was met een rolkoffer over de modderige Aziatische weggetjes te slepen was het antwoord makkelijk. Wat een zeikerds, natuurlijk kan dat. En anders bestel ik wel een tuk-tuk. Ik had de extra 5kg bovenop mijn 20kg ruimbagage bij de vluchten in Azië ook al bijgeboekt. Die koffer zou vast zwaar worden. 

Toen er daarna in de Facebook chat van Thailand gediscussieerd werd over de "gênante" groottes van de backpacks, was ik nog steeds niet onder de indruk. Één van de deelnemers begon over haar backpack van 40L, die toch wel tamelijk groot zou zijn. De volgende reageerde dat die van haar van 60L véél groter is, waarop een volgende weer reageerde dat ze bijna niet aan durfde te komen met de hare van 70L. Mijn koffer van 121L leek me nog steeds gepast. Ergens knaagde het wel dat het iedereen zou lukken om alles in zo'n stomme rugzak te proppen. Toch overtuigde dat me niet. De verkoopster in de Bever gaf de doorslag. Het kón niet met een koffer. Het was een schande, een eigen gegraven graf, een keuze waardoor ik een outsider zou zijn. Bovenal zou het gewoon super onpraktisch zijn. Ik was verkocht. Oké dan, ik neem die rugzak van Gijs wel mee (ben ik overigens heel dankbaar voor hoor, dat weet 'ie wel). 

Het probleem was nu: hoe gaat deze inhoud in godsnaam passen? Het verschil tussen de 121L en de 60L is toch niet gering. Vooral niet als je ze naast elkaar zet, zoals ik deed op de foto. Mama en Rel hielpen me behoorlijk wat bagage te deduceren maar tot op heden heb ik het nog niet gedurfd om alles in mijn tas proberen te stoppen. Te confronterend. Al die broekjes zijn écht nodig, ik breng ze allemaal mee. Die vier bikini's ipv 7 was al een moeilijke keus, ik sluit niet nog een compromis. Punt uit. Hieronder zie je de foto's van mijn bagage voor en na de selectie. 

Ik zal er vandaag aan moeten geloven. Ik ga het proberen. Ik heb zelfs hulptroepen ingeschakeld. Ditta is nu hier, straks komt Fee en later nog San. Het moet en zal passen. Zo niet, dan zie ik dat dan wel weer. 

Wat denken jullie, zal het passen? Ben ik een ramp?

Liefs,

Alb